Երեկ Երևանի փողոցներում կրկին երիտասարդներն էին` 100 դրամը պատկերող թռուցիկներով: Կրկին հորդորում էին վարորդներին, ուղևորներին, անցորդներին, բաժանում թռուցիկներ և հիշեցնում, որ պետք է վճարեն 100 դրամ: Երևան-Աբովյան երթուղու ավտոբուսը բարձրացավ մի դեռատի աղջիկ: Հավանաբար ուսանողուհի էր: Ավագ սերնդի մարդիկ, տեսնելով նրա ձեռքի թռուցիկը, սկսեցին հետաքրքրվել, թե ինչ արդյունք կտա այդ պայքարը: Աղջիկն էլ սկսեց վերջին տեղեկությունները փոխանցել, ասաց, որ իրենք հետևողականորեն շարունակելու են իրենց պայքարը, չեն հավատում խոստումներին: Հետո էլ, ոգևորված ուղևորների հետաքրքրասիրությունից, սկսեց մեջբերումներ անել Մարդու իրավունքների եվրոպական կոնվենցիայից` հիմնավորելով, որ երիտասարդների պայքարը միանգամայն օրինական է ու տեղին: Ուղևորները խանդավառված էին աղջկա ոգևորությունից: Եվ քանի որ նրանք հիմնականում տարեց մարդիկ էին, ժամանակին հետաքրքրված էլ չեն եղել ՄԻԵԿ-ով, ուշադիր լսում էին նրան: Աղջիկը շուտ իջավ ավտոբուսից, ես էլ չհասցրի հարցնել, իմանալ` բուհի իրավաբանական ֆակուլտետի ուսանողուհի՞ էր, թե՞ ոչ, Մարդու իրավունքների եվրոպական կոնվենցիան կարդացել էր` այս օրերին իր պայքարն ավելի գրագետ կերպով իրականացնելու համար, թե՞ մասնագիտական նախասիրություններից: Ամեն դեպքում համոզվեցի, որ Եվրախորհրդին ՀՀ-ի անդամակցելը մեր երիտասարդներից շատերին օգնել է, որ հասկանան, ճանաչեն այն ամենը, ինչին ժամանակին անհաղորդ էր ավագ սերունդը:
Թագուհի ՀԱԿՈԲՅԱՆ